Φάνης Ξουργιάς ~ “Θάνατος”

~ Φάνης Ξουργιάς

ΘΑΝΑΤΟΣ

Σταθμίζω τα βήματά μου.
Η κόψη – μα τέλος πάντων τι είναι αυτή και που ανήκει; – μοιάζει
να ξεφεύγει απ’ τον έλεγχό μου. Δεν θέλω χίμαιρες και άγριους
τριγμούς να μ’ ακολουθούν.
Τώρα βαδίζω στα όρια της φαντασίας, της χαμένης ηδονής και της
καλοσυνάτης αμαρτίας τους δρόμους.

Ζυγίζω ξανά τα βήματά μου.
Όχι. Σίγουρα δεν υπάρχει κούραση να σύρουν. Ξέφυγαν απ’ τους δρόμους
εκείνους που ‘ξερα σαν άνθρωπος. Τα τραβά κάτι το απόκοσμο ίσως
και εξωκοσμικό – μα μήπως εν τέλει είναι ενδόμυχη αναπόληση
και φόβος της ψυχής;

Δεν χρειάζεται πλέον η αναζήτηση.

Φέρνει κάτι σημεία η τύχη που δεν τα περιμένεις, σημεία που ‘ναι
αιωνιότητα, που ‘ναι το μηδέν, που είναι ένας παλμός και μία κίνηση.

Ξαφνικά και τελικά αποφασίζω την περιπλάνησή μου.

Το βουνό με τις ιδέες που μάχονται λένε πως φαίνεται.
Φαίνεται μα δεν με νοιάζει.
Φαίνεται μα δεν χρειάζεται να το δω.
Φαίνεται μα δεν θέλω να το δω.
Φαίνεται αλλά το διώχνω από μπρός μου.
Το σβήνω, το ξεχνώ, τα διαγράφω.

Σταθμίζω τα βήματά μου.
Όχι, για να διαλέξω αλλά για να ακολουθήσω τον δρόμο που χάραξα.
Ένα δρόμο που με φέρνει στο εκεί, στο πάνω, στο μπρός, …
Πέπλο ομίχλης βλέπω που και που
και εκείνο το γνωστό άρωμα που θυμίζει ανατολή μυρίζω.
Άσπρες, ιώδεις και κοκκινωπές νιφάδες χορεύουν τριγύρω μου
μα εγώ μπορώ ακόμα να περπατώ αμάγευτος.

Όχι, δεν περπατώ πλέον. Τα βήματα χάσανε το νόημα τους.
Φαίνονται πλέον σαν αργόσυρτοι δρασκελισμοί ή καλλίτερα
σαν πέταγμα του χορευτή της νύχτας.
Όπως και να’ναι κάτι στο βάθος καλεί.
Καλεί και εγώ σίγουρα θέλω ν’ ακούσω το πρόσταγμά του.

 FanisXouryas

Σημείωση: Σκέψεις νεότητας -γραμμένες μιά Παρασκευή τέλη Ιούνη ’85 όπως μαρτυρά και η φωτό που συνοδεύει το παρόν άρθρο- από την εποχή της στρατιωτικής μου θητείας στην Αργυρούπολη του Κιλκίς. Ο Θάνατος πάντα ήταν και είναι κάτι το μεγαλειώδες, το Προϋπάρχον, το ζωντανό στην σκέψη μου, εντελώς φυσιολογικό. Σημείο αναφοράς και σκέψη δημιουργική· πηγή για δημιουργία στιγμών, επαναφορά δυνατών αναμνήσεων και σίγουρα όχι πηγή δυστυχίας, κλαθμού και οδυρμών.-