Φάνης Ξουργιάς ~ “Προλογίζοντας την άνοιξη και το γιατί ενός μαγικού κόσμου”
~ Φάνης Ξουργιάς
ΠΡΟΛΟΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΣ ΜΑΓΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
“Αντί προλόγου” (Αναπόληση/Μακρυά)
“Γιατί…”
“Μαγικός κόσμος”
Πρωινή Έγερση
Αντί προλόγου
Αναπολώ και σβύνει εμπρός μου ότι έγινε
σαν φτάσαμε μες της ζωής
τα καλντερίμια τα πικρά.
Αναπολώ και σβύνει εμπρός μου ότι έγινε
σαν κτίσαμε μες του κόσμου
τα ποτάμια τα φρικτά.
Μακρυά με φέρνουν οι σκέψεις αυτών
που φύγανε και σαν ανάμνηση
μας τυραννάνε.
Μακρυά με φέρνουν οι σκέψεις αυτών
που μείνανε και σαν θεριά
μας κυνηγάνε.
Ανοιξιάτικος ήλιος
Γιατί
Γιατί να ’ναι τάχα μόνο η άνοιξη η εποχή της δημιουργίας;
Γιατί τάχα να μην μπορείς κάθε στιγμή της ζωή σου να την χαρείς;
Γιατί πρέπει κάθε ώρα να χάνεσαι, κάθε ώρα να δίνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου;
Γιατί πρέπει κάθε προσπάθειά σου, κάθε γύρισμα της τύχης, νάναι μακρυά στο αόρατο βάθος;
Κι αν θα θελήσεις να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, πετώντας από πάνω σου την μιζέρια·
κι αν θα θελήσεις να χτίσεις την καλύβα σου, να φτάσεις στην Ιθάκη σου, με το μεγαλείο της καρδιάς σου…
…Ίσως πιστεύεις ότι η άμμος της θάλασσας σ’ εμποδίζει.
Ίσως να πιστεύεις ότι ο άνεμος θα σου χαλάσει το χωμάτινο κάστρο,
ίσως να νομίζεις ότι οι αχτίνες του ήλιου δεν θα βρούν τον δρόμο τους·
επειδή η σκιά του χρόνου ασκεί καταθλιπτική επίδραση πάνω σου.
Εσύ όμως,
βγάλε μέσα από το είναι σου την επιφάνεια του μίσους.
Δείξε, έστω και απρόσμενα, μ ι ά φ ο ρ ά σ τ ι ς τ ό σ ε ς,
ότι η καλοσύνη δεν έπαψε να υπάρχει,
ότι η καρδιά δεν έκλεισε για πάντα πίσω από τις σιδερένιες βέργες του κόσμου,
ότι ο ήλιος είναι βοηθός και το σκοτάδι εχθρός σου.
Ανθρώπινος κυματισμός
Μαγικός κόσμος
Μαγικέ κόσμε τρέχε ανήσυχος,
οι πληγές του καιρού μας τρομάζουν,
ο ρυθμός του κακού ατελείωτος,
οι ψυχές των ανθρώπων σε κράζουν.
Αναζητούν την χαμένη τους λήθη
μες του κορμιού την έρμη σιγή·
αναπολούν και φωνάζουν τα πλήθη
από τον πόνο στην κάθε πληγή.
Κίνηση μάχης φουντώνει στους δρόμους,
σκοποί και ώρα φαντάζουν κοντά,
ξένες κατάρες βαραίνουν τους ώμους,
δίχως το βλέμμα να στέκει μπροστά.
Ευτυχία γεννά η μαύρη ψυχή,
συντρίβει και διώχνει το κρίμα·
το φώς που ζητάμε στο στόμα ηχεί
δίκη τρανή (σ)το κάθε μας βήμα.
FanisXouryas
Σημείωση: Σύνθεση 3 κομματιών γραμμένων στο παρελθόν (2ος/1983, 5ος/1980 και 8ος/1982)
– Σημείωση/Στοιχεία για την φωτό που κοσμεί την παρούσα ανάρτηση –
Πηγή φωτό: https://stocksnap.io/photo/YFDYB7H622 – Photographer: Dariusz Sankowski (https://stocksnap.io/author/16700, http://sankowski.it/)
